Bazen...

Bazen... Bazı insanlar sevinçlerini, müjdelerini gizler hiç kimseyle hiçbir şeylerini paylaşmazlar... Bana çok garip gelir... şüphesiz ki haklı tarafları vardır... Ama ben yapamıyorum maalelesef neden bilmiyorum ama beceremiyorum... İçimdeki sevinci hep paylaşmak duyurmak istiyorum elimde değil... Sanki paylaştıkça çoğalır gibi hissediyorum... 
Neyleyim tek başıma sevinci... sevdiklerim evime gelmeyecekse sohbetimizi, sevincimizi, soframızı paylaşmayacaksak neyleyim... Bilmiyorum gerçekten... paylaştıkça nazar değecek çekincesi... aslında kişinin iyi veya kötü düşüncesi onun sorunu... peki ya sizce? Aynı fikirde misiniz benimle? 
Siz olsanız paylaşır mısınız? 
Yoksa siz de mi gizli tutarsınız? 
Sizce insanlar mı şekillendirir hayatımızı?